ರಾಮಣ್ಣ ಆಚೆಕೆರೆಯಿಂದ ರಾತ್ರಿ ಹೊರಡುವ ಕೊನೆಯ ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಬಂದು ಸಂಜೆ ಕಟ್ಟೆ ಬಸ್ ಸ್ಟಾಪ್ ನಲ್ಲಿ ಇಳಿಯುವಾಗ ಅಬ್ಬಾಸ್ ಬ್ಯಾರಿಯ ಅಂಗಡಿಯಲ್ಲಿ ಇನ್ನೂ ಪೆಟ್ರೋ ಮ್ಯಾಕ್ಸ್ ಉರಿಯುತ್ತಾ ಇತ್ತು. ಗಾಳಿ ಕಡಿಮೆಯಾಗಿ ಅದರಲ್ಲಿ ಪುಕು ಪುಕು ಜ್ವಾಲೆ ಹೊರಗೆ ಬರುತ್ತಿತ್ತು. ಅಲ್ಲೇ ಜಗಲಿಯಲ್ಲಿದ್ದ ಬೆಂಚ್ ನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಗೋಳಿಯಡ್ಕದ ಸೋಮಣ್ಣ, ಪಕ್ಕದ ಶಾಲೆಯ ಪಿಯೋನ್ ಮೋನಪ್ಪ, ಕಂಟ್ರಾಕ್ಟರ್ ಮೂಸೆ ಕೂಲಿ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಹೋಗುವ ಗುರುವ ಹೀಗೆ ನಾಲ್ಕೈದು ಮಂದಿ ಎಂದಿನಂತೆ ಲೊಟ್ಟೆ ಹೊಡೆಯುತ್ತಿದ್ದದ್ದು ಕಂಡಿತು. ಪಕ್ಕದ ಸೋಜರ ಗೂಡಂಗಡಿ ಇನ್ನೇನು ಬಾಗಿಲು ಹಾಕಿ ದನ ಒಳಬಾರದಂತೆ ಕಟ್ಟಿದ ಹಗ್ಗದ ಬೇಲಿಯನ್ನು ಇಳಿಬಿಟ್ಟು ಹೊರಡುವವನಿದ್ದ. ರಾಮಣ್ಣನಿಗೆ ಹೊಗೆಸೊಪ್ಪು ನೆನಪಾಗಿ ಸೋಜರೆ ಅಂತ ಕೂಗಿ ಕರೆದು ಹೋಗಿ ಹೊಗೆಸೊಪ್ಪು ಕೇಳಿದ. ಸೋಜರು ಪುನಃ ಬಾಗಿಲು ತೆಗೆದು ಟಾರ್ಚ್ ಲೈಟಿನ ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿ ಹಾಳೆಯಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟಿದ ಕುಣಿಯ ಹೊಗೆಸೊಪ್ಪು ತೆಗೆದು ಕಟ್ಟಿ ಕೊಟ್ಟರು. ಅಲ್ಲೇ ಆತನಲ್ಲಿ ಬೀಡದ ತಟ್ಟೆಯನ್ನು ಪಡೆದು ಎಲೆ ತಾಂಬೂಲ ಹಾಕಿ ಕುಣಿಯ ಹೊಗೆಸೊಪ್ಪನ್ನು ಬೆರಳಿನ ತುದಿಯಲ್ಲಿ ಹರಿದು ಬಾಯಲಿಟ್ಟು ರಸ ಹಿಂಡಿದಾಗ ಅದುವರೆಗೆ ಜಡ ಹಿಡಿದ ಮನಸ್ಸು ಚುರುಕಾಯಿತು. ಇನ್ನೇನು ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೊರಡಬೇಕು ಎನ್ನುವಾಗ ಹೆಂಡತಿ ಹೆಸರು ಕಾಳು ಬೆಲ್ಲ ಸಕ್ಕರೆ ಹೀಗೆ ಕೆಲವು ಸಾಮಾನು ಹೇಳಿದ್ದು ನೆನಪಾಯಿತು. ಹಾಗೇ ಅಬ್ಬಾಸ್ ಬ್ಯಾರಿಯ ಅಂಗಡಿಗೆ ಬಂದು ನಿಂತ.
ಅಬ್ಬಾಸ್ ಬ್ಯಾರಿ ಅಲ್ಲಿದ್ದವರೊಂದಿಗೆ ಪಟ್ಟಾಂಗ ಹೊಡೆಯುತ್ತಾ ಕೆಲವರ ಸಾಲದ ಲೆಕ್ಕ ಬರೆಯುತ್ತ ಕುಳಿತಿದ್ದ. ಅಲ್ಲಿ ಸ್ವಾರಸ್ಯಕರ ಮಾತುಕತೆ ಕಿವಿಗೆ ಬಿತ್ತು. ಕಳೆದ ವಾರ ರಾತ್ರಿ ಕಂಟ್ರಾಕ್ಟರ ಜತೆಗೆ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ ರಹೀಂ ದೆವ್ವ ಕಂಡ ಕಥೆ ಮಾತುಕತೆಯಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ರಾಮಣ್ಣನ ಕಿವಿ ಚುರುಕಾಯಿತು. ಕಥೆ ಬಹಳ ಸ್ವಾರಸ್ಯವಾಗಿತ್ತು. ದೆವ್ವ ಅದೂ ಈ ಕಾಲದಲ್ಲಿ. ಅಂತ ಅನುಮಾನ ಬಂದು ಹುಬ್ಬೇರಿಸಿದರೆ, ಬರೆಯುವ ಪುಸ್ತಕದಿಂದ ತಲೆ ಎತ್ತಿ ಅಬ್ಬಾಸ್ ಬ್ಯಾರಿಯೂ ದ್ವನಿ ಸೇರಿಸಿದರು. ಅದಕ್ಕೆ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿರುವ ಏಕೈಕ ವ್ಯಕ್ತಿ ಎಂದರೆ ಅದು ಅಬ್ಬಾಸ್ ಬ್ಯಾರಿ.
ಅಂದು ಮಂಗಳವಾರ ಯಾವುದೋ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಹೋಗಿದ್ದ ರಹೀಂ ಅಂದು ರಾತ್ರಿ ಯಾವುದೋ ಕೆಲಸ ಮುಗಿಸಿ ಬರುವಾಗ ನಡು ರಾತ್ರಿ ಕಳೆದಿತ್ತು. ಹಾಗೇ ನಡೆದು ಕೊಂಡು ಬಂದಿದ್ದ. ಸಂಜೆ ಕಟ್ಟೆಯ ಬಸ್ ಸ್ಟಾಪ್ ಗಿಂತ ಮೊದಲು ರಸ್ತೆಗೆ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ತಿರುವು ಇದೆ. ಆ ತಿರುವಿಗಿಂತ ಮೊದಲು ಜತೆಯಲ್ಲೇ ಬಂದ ಈಶ್ವರ ಈತನ ಜತೆ ಬಿಟ್ಟು ತನ್ನ ಮನೆಯ ದಾರಿಗೆ ತಿರುಗಿದ್ದ. ಆನಂತರ ಈತ ಒಬ್ಬನೇ ಆಗಿ ರಸ್ತೆಯ ತಿರುವಿನ ಮತ್ತೊಂದು ತುದಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದ. ತಿರುವಿನಲ್ಲಿ ಸಾಕಷ್ಟು ಮರಗಳು ಇದ್ದ ಕಾರಣ ಆಕಡೆ ಹುಣ್ಣಿಮೆಯ ಚಂದಿರನ ಬೆಳಕಿದ್ದರೂ ಅಲ್ಲಿ ಕತ್ತಲೆ ಇತ್ತು. ತಿರುವಿನ ಬಲಭಾಗದಲ್ಲಿ ಎತ್ತರದ ಗುಡ್ಡ ಇದ್ದರೆ ಎಡ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡ ಕಂದಕವಿತ್ತು. ಇನ್ನೇನು ತಿರುವು ಮುಗಿಯಬೇಕು ಎನ್ನುವಾಗ ಗುಡ್ಡದ ತುದಿಯಿಂದ ಕಂದಕದ ಕಡೆಗೆ ಯಾರೋ ಸರಿಯುವಂತೆ ಕಂಡಿತು. ಯಾರದು ಈ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ? ಅದೂ ನಿರ್ಜನ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ. ಮತ್ತೂ ಆಕಡೆ ನೋಡಿದರೆ ಕೇವಲ ನೆರಳು ಮಾತ್ರ ಅತ್ತಿಂದ ಇತ್ತ ಇತ್ತಿಂದ ಅತ್ತ ಚಲಿಸಿದಂತೆ ಭಾಸವಾಯಿತು. ನೀರವ ಮೌನದಲ್ಲಿ ಗಾಳಿಯ ಸದ್ದು ಬಿಟ್ಟರೆ ಬೇರೇನೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಮತ್ತೂ ಗಮನಿಸಿ ನೋಡಿದರೆ ನೆರಳು ದೂರ ಸರಿದಂತೆ ಭಾಸವಾಯಿತು. ಅಷ್ಟೇ ರಹೀಂ ಯಾ ಅಲ್ಲಾ ಅಂತ ಒಂದೇ ಅರ್ತನಾದದಲ್ಲಿ ಬೊಬ್ಬೆ ಹೊಡೆಯುತ್ತ ಓಡಿದ. ದೊಡ್ಡ ತಿರುವು ಕಳೆದರೆ ಅಬ್ಬಾಸ್ ಬ್ಯಾರಿಯ ಮನೆ. ಆ ಮನೆಯ ಕಂಪೌಂಡ್ ಹಾರಿ ಮನೆಯ ಬಾಗಿಲನ್ನು ದಬ ದಬ ಬಡಿದ. ಅಬ್ಬಾಸ್ ಬ್ಯಾರಿ ಗಾಬರಿ ಯಿಂದ ಎದ್ದು ನೋಡಿದರೆ ರಹೀಂ ಗಡ ಗಡ ನಡುಗುತ್ತ ದೊಡ್ಡ ಕಣ್ಣು ಬಿಡುತ್ತ ನಿಂತಿದ್ದ. ಮೈಯೆಲ್ಲ ಬೆವತಿತ್ತು. ಒಂದು ಬಾರಿ ಅಬ್ಬಾಸ್ ಬ್ಯಾರಿಗೂ ಭಯವಾಯಿತು. ನಂತರ ಸಾವರಿಸಿ ಆತನನ್ನು ಒಳಗೆ ಕರೆದು ನೀರುಕೊಟ್ಟು...ಕೂರಿಸಿ ಅಲ್ಲಾ ನನ್ನು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸಿದ. ನೀರು ಕುಡಿದವನೇ ಮೊಯಿದು ಕುಸಿದು ಕುಳಿತು ನಂತರ ಅಲ್ಲಿಗೇ ನಿದ್ರೆಗೆ ಜಾರಿದ. ಮರುದಿನ ಮುಂಜಾನೆ ನೋಡಿದರೆ ರಹೀಂಗೆ ಜೋರು ಜ್ವರ. ಆತನ ಮನೆಗೆ ಜನ ಕಳುಹಿಸಿ ಆತನ ಹೆಂಡತಿಯನ್ನು ಕರೆಸಿದ್ದ. ಆನಂತರ ರಹೀಂನನ್ನು ವೈದ್ಯರಲ್ಲಿಗೆ ಕರೆದೊಯ್ದು ಮನೆಯವರೆಗೆ ಜೀಪು ಮಾಡಿ ಕಳುಹಿಸಿದ್ದ. ಹಾಗೆ ಹೋದ ರಹೀಂನ ಜ್ವರ ಇನ್ನೂ ಬಿಟ್ಟಿಲ್ಲ.
ರಾಮಣ್ಣನಿಗೆ ಒಂದು ಸಲ ಗಾಬರಿಯಾಯಿತು. ನಂತರ...ಸಮಾಧಾನ ಮಾಡಿಕೊಂಡ ಏನು ಕಂಡು ಹೆದರಿದನೋ ದೇವರೇ ಬಲ್ಲ. ಆ ತಿರುವಿನಲ್ಲಿ ಹಿಂದೆ ಯಾರೋ ಮರಕ್ಕೆ ನೇತಾಡಿ ಆತ್ಮ ಹತ್ಯೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡ ಕಥೆ ಇತ್ತು. ಈಗ ಇದು ವರ್ಣ ರಂಜಿತವಾಗಿ ಆ ಕಥೆಯ ಜತೆಗೆ ಈ ಕಥೆಯೂ ಸೆರಿಕೊಂಡಿತು. ರಾಮಣ್ಣ ಹೇಳಿದ ನಿಮಗೆಲ್ಲ ಮರ್ಲ್...ಇದನ್ನೆಲ್ಲ ನಂಬುವುದಾ?
ಆಗ ಪೀಯೋನ್ ಮೋನಪ್ಪ ಆತನ ಊರಿನಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಇನ್ನೊಂದು ಕಥೆ ಹೇಳಿದ. ಆತ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಇದ್ದ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಯಾರೋ ರಾತ್ರಿ ಪಡ್ಡೆ ಹುಡುಗರು ಸೇರಿಕೊಂಡು ದೆವ್ವ ಕಂಡು ಹೆದರಿದ್ದರು. ಇದು ಸುದ್ದಿಯಾಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಊರವರು ಎರಡು ದಿನ ಶಾಲೆಗೆ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಕ್ಕಳುಹಿಸಿರಲಿಲ್ಲ. ನಂತರ ಊರ ಭೂತಕ್ಕೆ ಹರಕೆ ಹಾಕಿ ಪ್ರಾರ್ಥನೆ ಮಾಡಿದ ನಂತರ ಮಕ್ಕಳು ಶಾಲೆಗೆ ಬರುವುದಕ್ಕೆ ಆರಂಭಿಸಿದ್ದರು.
. ಅಬ್ಬಾಸ್ ಬ್ಯಾರಿಯಲ್ಲಿ ಬೇಕಾದ ಸಾಮಾನಿನ ಪಟ್ಟಿ ಒಪ್ಪಿಸಿದ. ಅಕ್ಕಿ ಬೆಲ್ಲ ಹೆಸರು ಕಾಳು ಸಕ್ಕರೆ ಚಹಪುಡಿ, ಹೆಂಡತಿ ಹೇಳಿದ್ದರಲ್ಲಿ ನೆನಪಾದವುಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟಿಸಿದ. ಆದರೆ ಎಲ್ಲವನ್ನು ಒಯ್ಯುವುದಕ್ಕೆ ಚೀಲ ತಂದಿರಲಿಲ್ಲ. ಅಬ್ಬಾಸ್ ಬ್ಯಾರಿಯಲ್ಲಿ ಚೀಲ ಕೇಳಿದರೆ ಬ್ಯಾರಿ ಇಲ್ಲ ಅಂತ ತಲೆ ಆಡಿಸಿದ. ಕೊನೆಗೆ ಹೆಗಲಲ್ಲಿದ್ದ ಬೈರಾಸು ಹಾಸಿ ಎಲ್ಲ ಸಾಮಾನು ಅದರಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟು ಬಿಗಿಯಾಗಿ ಒಂದು ಗಂಟು ಮೂಟೆ ಕಟ್ಟಿ ತಲೆಯಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಂಡ. ಹಾಗೆ ತಾಂಬೂಲ ಜಗಿದುಕೊಂಡು ರಸ್ತೆಗೆ ಇಳಿದ.
ಬಸ್ ಸ್ಟಾಪ್ ನ ಮತ್ತೊಂದು ದಿಕ್ಕಿಗೆ ಒಂದು ರಸ್ತೆ ಕೆಳಗಿನ ಬಯಲಿಗೆ ಕವಲು ಹೊಡೆಯುತ್ತದೆ. ದೂರದ ಊರಿಗೆ ಹೋಗುವ ರಸ್ತೆಯದು. ಆ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಬಸ್ಸು ಸಂಚರಿಸುತ್ತದೆ. ಇಂದು ಅದೇ ಬಸ್ಸು ತಪ್ಪಿ ಹೋಗಿದ್ದರಿಂದ ಮನೆಗೆ ನಡೆದೇ ಹೋಗುವ ಅನಿವಾರ್ಯತೆ ಒದಗಿಬಂದಿತು. ಹಾಗಾಗಿ ಅದೆ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಮೈಲಿ ನಡೆದರೆ ಎರಡು ತಿರುವು ದಾಟಿದಾಗ ರಾಮಣ್ಣನ ಮನೆಗೆ ಇಳಿಯುವ ಗುಡ್ಡದ ದಾರಿ ಸಿಗುತ್ತದೆ. ಇದು ಹತ್ತಿರದ ಅಡ್ಡದಾರಿ. ಎರಡು ಗುಡ್ಡದ ನಡುವಿನ ಕಾಲು ಹಾದಿ. ಸುತ್ತಲೂ ಗಿಡ ಮರಗಳ ಕಾಡು ಹಾದಿಯದು. ಬಸ್ಸು ತಪ್ಪಿತಲ್ಲಾ ಎಂಬ ಆತಂಕದಲ್ಲೇ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕುತ್ತ ಒಬ್ಬನೇ ನಡೆದ. ಕೈಯಲ್ಲಿದ್ದ ಟಾರ್ಚ್ ಲೈಟ್ ನಲ್ಲಿ ಮಂದವಾದ ಬೆಳಕು ಬೀಳುತ್ತಿತ್ತು. ಎರಡು ತಿರುವು ದಾಟಿ ರಸ್ತೆ ಬಿಟ್ಟು ಕಾಲು ಹಾದಿಗೆ ಇಳಿದರೆ ಅಲ್ಲೊಂದು ತೋಡು ಸಿಗುತ್ತದೆ. ಅದರ ಚಿಕ್ಕ ಸಂಕವನ್ನು ದಾಟಿ ಮತ್ತೂ ಮುಂದಕ್ಕೆ ಬಂದ ರಾಮಣ್ಣ. ಹೊರಗೆ ಕಪ್ಪು ಕತ್ತಲೆ ಚೀರುಂಡೆ ಕೀಟಗಳ ಸದ್ದು ಬಿಟ್ಟರೆ ಬೇರೆ ಎಲ್ಲ ನೀರವ ಮೌನ.
ಬೇಗ ಬೇಗ ಹೆಜ್ಜೆ ಎತ್ತಿ ಇಡುತ್ತಾ ಮುಂದೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ರಾಮಣ್ಣ ದಾರಿಯಲ್ಲೆ ಇದ್ದ ದೊಡ್ಡ ಹುಳಿಯ ಮರದ ಬುಡದ ಬಳಿಗೆ ಬರುವಾಗ ಮರದ ಬೇರು ತಾಗಿ ಎಡವಿ ಬೀಳುವಂತಾಗಿ ಸಾವರಿಸಿಕೊಂಡ. ಮತ್ತೂ ಎರಡು ಮುಂದೆ ಬಂದಾಗ ಹಿಂದೆ ಏನೋ ಚರಪರ ಸದ್ದಾಯಿತು. ಹಿಂತಿರುಗಿ ಲೈಟ್ ಬೆಳಕನ್ನು ಹಾಯಿಸಿದ. ಏನೂ ಕಾಣಿಸಲಿಲ್ಲ. ಎನಿಲ್ಲ ಎಂದು ಕೊಂಡು ಮತ್ತೂ ಒಂದೆರಡು ಹೆಜ್ಜೆ ಮುಂದೆ ಇಟ್ಟ. ಈಗ ಚರಪರ ತರಗೆಲೆ ಸದ್ದು ಸ್ವಲ್ಪ ಜೋರಾಗಿ ಕೇಳಿಸಿತು. ಯಾರೋ ಹಿಂಬಾಲಿಸಿದಂತೆ ಅನಿಸಿ ಮತ್ತೆ ತಿರುಗಿ ನೋಡಿ "ಏರ್....?" (ಯಾರು ಅಂತ ಆತಂಕದಿಂದಲೇ ಕೇಳಿದ. ಇಲ್ಲ ಯಾವ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಯೂ ಇಲ್ಲ. ಆದರೆ ಆತನಿಗೆ ಗೊತ್ತಿತ್ತು. ಶಬ್ದ ಮಾತ್ರ ಜೋರಾಗಿ ಕೇಳಿಸಿತ್ತು. ಮತ್ತೂ ಭ್ರಮೆ ಏನೋ ಅಂದುಕೊಂಡು ಮತ್ತೂ ಒಂದೆರಡು ಹೆಜ್ಜೆ ಮುಂದಿರಿಸಿದ. ಆಗಲೂ ತರೆಗೆಲೆ ಸದ್ದು ಮಾಡಿತು. ಈ ಬಾರಿ ಮಾತ್ರ ರಾಮಣ್ಣ ಗಾಬರಿಗೊಂಡ. ಕೈಕಾಲಿನಲ್ಲಿ ಅರಿವಿಲ್ಲದೇ ನಡುಕ ಬಂತು. ಆದರೂ ಧೈರ್ಯ ತಂದುಕೊಂಡು ತಿರುಗಿ ಲೈಟ್ ಹಾಯಿಸಿದರೆ...ಇಲ್ಲ. ಯಾರೂ ಇಲ್ಲ. ಈಗ ತುಸು ಭಯ ಆವರಿಸಿತು. ಬೇಗ ಹೋಗಿ ಬಿಡುವ ಅಂತ ವೇಗವಾಗಿ ದಾಪುಗಾಲು ಇಟ್ಟು ಓಡುವುದಕ್ಕೆ ತೊಡಗಿದ. ಸಂಶಯವಿಲ್ಲ. ಈಗ ಮತ್ತೂ ಶಬ್ದ ಜೋರಾಯಿತು. ಜೋರಾದಂತೆ ಆತಂಕ ಹೆಚ್ಚಾಯಿತು. ಈತ ವೇಗವಾಗಿ ಓಡುವುದಕ್ಕೆ ತೊಡಗಿದ. ಯಾರು ಯಾರು ಅಂತ ಕೇಳಿದ. ಕೇಳಿದ್ದಲ್ಲ ಅಕ್ಷರಶಃ ಕಿರುಚಿ ಓಡುವುದಕ್ಕಾರಂಭಿಸಿದ. ಮನೆಗೆ ಇನ್ನೂ ಅರ್ಧ ಘಂಟೆ ನಡೆಯಬೇಕಿತ್ತು. ಎದ್ದೆನೋ ಬಿದ್ದೇನೋ ಅಂತ ಓಡುವುದಕ್ಕೆ ತೊಡಗಿದ. ಈತ ಹೆಜ್ಜೆ ಎತ್ತಿಡುತ್ತಾ ಓಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಹಿಂದೆ ಯಾರೋ ಹಿಂಬಾಲಿಸಿದಂತಾಗಿ ಮತ್ತೂ ಓಡುತ್ತ ಓಡುತ್ತ ಮುಂದೆ ಬಂದ. ಇನ್ನುಅ ಒಂದು ಗುಡ್ಡ ದಾಟಿ ಕೆಳಗಿಳಿದರೆ ಮತ್ತೆ ಬಯಲು ಅಡಕೆ ತೋಟ ಸಿಗುತ್ತದೆ. ಹಾಗೆ ತೋಟದ ಹತ್ತಿರ ಬರಬೇಕು. ಇನ್ನೇನು ತುಸುದೂರ ಮನೆಗೆ ತಿರುಗಿ ನೋಡುವುದಕ್ಕೆ ಭಯ. ಆದ್ರೆ ಕಾಲಿನಲ್ಲಿ ಶಕ್ತಿಯೇ ಇಲ್ಲ. ಮೈಯೆಲ್ಲ ಬೆವರಿನಿಂದ ಒದ್ದೆಯಾಗಿತ್ತು.
ಓಡುತ್ತ ಓಡುತ್ತ ಮನೆಯ ಅಂಗಳಕ್ಕೆ ಬಂದವನೆ ಜಗಲಿಗೆ ಹಾರಿ ಏದುಸಿರು ಬಿಡುತ್ತಾ ಬಾಗಿಲನ್ನು ದಬ ದಬ ಬಡಿದ. ಹೆಂಡತಿ ಬಂದು ಬಾಗಿಲು ತೆರೆದರೆ ರಾಮಣ್ಣ ಗಡ ಗಡ ನಡುಗುತ್ತ ನಿಂತಿದ್ದಾನೆ. ತೆಲೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ಗಂಟು ಅಲ್ಲೇ ಕೆಳಗೆ ಕುಕ್ಕಿ ಮನೆಯ ಒಳಗೆ ಬಂದು ಕುಸಿದು ಕುಳಿತ. ಹೆಂಡತಿ ನೀರು ಕುಡಿಯಲು ಕೊಟ್ಟು ಉಪಚರಿಸಿದಳು. ಯಾಕೆ ಏನಾಯಿತು ಎಂದು ಕೇಳಿದರೆ ಉತ್ತರಿಸುವ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ರಾಮಣ್ಣನಿಲ್ಲ. ಹಾಗೇ ಎದ್ದು ಹೋಗಿ ಮಂಚದ ಮೇಲೆ ಮಲಗಿಬಿಟ್ಟ. ಹೆಂಡತಿಗೆ ಗಾಬರಿ. ಆ ರಾತ್ರಿ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಏನು ಮಾಡುವುದು ಎಂದು ತೋಚದೆ ದೇವರ ಮುಂದೆ ಕೈ ಮುಗಿದು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸಿದಳು. ಗಂಡನನ್ನು ಊಟ ಮಾಡುವಂತೆ ಕೇಳೋಣ ಎಂದರೆ ಆತ ಮಲಗಿದವನು ಏಳಲಿಲ್ಲ. ಕೊನೆಗೆ ತಾನೂ ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ಮಲಗಿದಳು.
ಮರುದಿನ ಬೆಳಗ್ಗೆ ರಾಮಣ್ಣನಿಗೆ ಎಚ್ಚರವಾದಾಗ ಬಹಳಷ್ಟು ಹೊತ್ತು ಸರಿದಿತ್ತು. ಹೆಂಡತಿ ಯಾವುದೋ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿದ್ದಳು. ರಾಮಣ್ಣ ಮಲಗಿದಲ್ಲಿಂದಲೇ ಹೆಂಡತಿಯನ್ನು ಕರೆದ. ಆಕೆ ಬಂದು ಗಂಡನ ತಲೆ ಮುಟ್ಟಿ ನೋಡಿದಳು ಜ್ವರದ ಬಿಸಿ ಏರಿತ್ತು. ಆಕೆ ಆತಂಕದಿಂದಲೇ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ಹೋಗೋಣ ಅಂತ ಗೋಗರೆದಳು. ಆದರೆ ಆತನಿಗೆ ಏಳುವ ಮನಸ್ಸೇ ಇಲ್ಲ. ಶರೀರವಿಡೀ ಕಂಪಿಸುತ್ತದೆ. ಹಾಗೇ ಮಲಗಿಕೊಂಡೇ ಇದ್ದ. ಹಾಗೇ ಆಯಾಸವಾದಂತಾಗಿ ನಿದ್ದೆಯ ಮತ್ತು ಇನ್ನೂ ಬಿಡಲಿಲ್ಲ. ಹೆಂಡತಿ ಬಟ್ಟೆಯ ಗಂಟನ್ನು ಹತ್ತಿರ ತಂದು ಗಂಡನಲ್ಲಿ ಕೇಳಿದಳು...."ನಿನ್ನೆ ಏನಾಯಿತು? ಎಲ್ಲಾದರೂ ಬಿದ್ದು ಬಂದಿರಾ? ತಂದ ಸಾಮಾನಿನಲ್ಲಿ ಹೆಸರು ಕಾಳು ಕಟ್ಟಿದ ತೊಟ್ಟೆ ಒಡೆದು ಕಾಳು ಎಲ್ಲ ಚೆಲ್ಲಿ ಹೋಗಿದೆ. ಏನಾಯಿತು?"
ಅಷ್ಟು ಕೇಳಿದ್ದೇ ತಡ ರಾಮಣ್ಣ ತಟ್ಟನೇ ಎದ್ದು ಕುಳಿತ. ಭಯದಿಂದ ಕಂಪಿಸುವವನು ಎದ್ದು ಬಂದು ತಂದ ಸಾಮಾನಿನ ಕಟ್ಟುಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ನೋಡಿದ. ಹೌದು ಹೆಸರು ಕಾಳಿನ ಕಟ್ಟು ದೊಡ್ಡ ತೂತಾಗಿತ್ತು. ಅಷ್ಟೇ ರಾಮಣ್ಣನಿಗೆ ಹಿಂದಿನ ರಾತ್ರಿಯ ಘಟನೆ ಜ್ಞಾಪಕಕ್ಕೆ ಬಂತು. ನಡೆದ ಘಟನೆಯನ್ನು ಒಂದೊಂದಾಗಿ ನೆನಪಿಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಎರಿದ ಜ್ವರ ಜರ್ರನೆ ಇಳಿದು ಬಿಟ್ಟಿತು.. ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಹೊತ್ತುಕೊಂಡಿದ್ದ ಸಾಮಾನುಗಳ ಕಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಹೆಸರಿನ ಕಾಳಿನ ಕಟ್ಟು ಒಡೆದು ತೂತಾಗಿ ಆ ತೂತಿನಿಂದ ಕಾಳುಗಳು ಚೆಲ್ಲಿ ಸೋರಿ ಹೋಗಿತ್ತು. ಕಾಳು ತರಗೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದ ಸದ್ದಿಗೆ ತರಗೆಲೆ ಸದ್ದು ಮಾಡಿತ್ತು. ಅದು ಯಾರೋ ಹಿಂಬಾಲಿಸುವ ಭ್ರಮೆಯನ್ನು ಹುಟ್ಟಿಸಿತ್ತು. ರಾಮಣ್ಣನಿಗೆ ನಡೆದ ಘಟನೆ ಏನೆಂದು ಈಗ ಅರಿವಿಗೆ ಬಂತು. ಹಿಂದಿನ ರಾತ್ರಿಯ ಭಯ ನೆನೆದು ಜೋರಾಗಿ ನಗು ಬಂತು.ಹೆಸರು ಕಾಳು ತರಗೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದ ಸದ್ದು ದೆವ್ವದ ಹೆಜ್ಜೆಯಾಗಿ ಅದೇ ಭ್ರಮೆ ಆವರಿಸಿತ್ತು. ದೆವ್ವವೇ ಹಿಂಬಾಲಿಸಿದಂತೆ ರಾಮಣ್ಣ ಭಯಗೊಂಡಿದ್ದ. ಹೆಸರು ಕಾಳಿನ ಭೂತ ಹೊಸ ಕಥೆಯನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿ ಮಾಡಿತ್ತು.
No comments:
Post a Comment