ಚಿನ್ನದ ಬಾತುಕೋಳಿ

         ಚಿನ್ನದ ಬಾತುಕೋಳಿ ಮತ್ತು ಮೊಟ್ಟೆಯ ಕಥೆ ಯಾರಿಗೆ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ? ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಶಾಲೆಯ ಪಾಠದಲ್ಲಿ ಓದಿದ ನೀತಿ ಪಾಠ ಇದು. ಇಂದಿನ ಸ್ಥಿತಿಗೆ ಇದು ಎಷ್ಟು ಅನಿವಾರ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ ಎಂದರೆ, ನಾವು ಬಾತುಕೋಳಿಯನ್ನು ಹಿಂಡಿ ಮೊಟ್ಟೆಯನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಿದ್ದೇವೆ. ಒಂದು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ದೌರ್ಜನ್ಯದ ಪರಮಾವಧಿಯನ್ನು ಮೀರುತ್ತಿದ್ದೆವೆ. ಪ್ರಕೃತಿ ಪರಿಸರ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ನಮಗೆ ಕಾಲ ಕಾಲಕ್ಕೆ ಕೊಡುತ್ತಿತ್ತು. ಕ್ರಮೇಣ ಏನಾಯಿತು, ನಾವು ಪ್ರಕೃತಿಯನ್ನು ಹಿಂಡಿ ನಮ್ಮ ಆವಶ್ಯಕತೆಗಳನ್ನು ಪೂರೈಸುವ ಮಟ್ಟ ಇಳಿದು ಬಿಟ್ಟೆವು. ಈಗ ತಡೆಯಲಾರದ ತಾಪಮಾನ, ಹೋಗಲಿ ಮಳೆ ಬಂದರೆ, ಪ್ರಳಯ ರುದ್ರ ನರ್ತನ. ಚಳಿಯಾದರೆ ಅದೂ ಹಾಗೆ ಸರ್ವ ಪರೀಕ್ಷೆಯನ್ನು ಮಾಡಿ ಹೃದಯವನ್ನು ಹಿಂಡಿಬಿಡುತ್ತದೆ. ಪ್ರಕೃತಿಯ ಬಾತುಕೋಳಿ ಚಿನ್ನದ ಮೊಟ್ಟೆ ಇಡುತ್ತದೆ ಎಂದು ಕಾದು ಕೂಳಿತರೆ ಈಗ ರಕ್ತವನ್ನೇ ವಾಂತಿ ಮಾಡಿಬಿಡುತ್ತದೆ.  ಒಂದು ಪಶು ಒಂದಿಷ್ಟು ಹಾಲು ಕೊಡುತ್ತದೆ ಎಂದರೆ ಅಷ್ಟರಲ್ಲೇ ತೃಪ್ತನಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಅದು ಎಷ್ಟು ಪರಮಾವಧಿ ಕೊಡುತ್ತದೋ ಅದನ್ನು ಮೀರಿ ಅದನ್ನು ಹಿಂಡಿ ಪಡೆಯುವ ಪ್ರವೃತ್ತಿ ನಮ್ಮದು. ವಿಪರ್ಯಾಸ ಎಂದರೆ ಹಾಲು ಕೊಡುವ ಹಸುವಿಗೂ ತಿಳಿದಿರುವುದಿಲ್ಲ...ನಾನು ನನ್ನ ಪರಮಾವಧಿಯನ್ನು ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಎಂದು. 

        ಮನುಷ್ಯ ಸ್ವಭಾವವೇ ಹಾಗೆ. ಒಂದು ಉಚಿತವಾಗಿ ಸಿಗುತ್ತದೋ ಅದಷ್ಟರಲ್ಲೇ ತೃಪ್ತನಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಅದರ ಗರಿಷ್ಠತೆಗೆ ಮೀರಿ ತನ್ನ ದಾಹವನ್ನು ಬೆಳೆಸುತ್ತಾನೆ. ಇದು ಕೇವಲ ಪರಿಸರ ಪ್ರಕೃತಿಗೆ ಸೀಮಿತವಾಗಿ ಉಳಿದಿಲ್ಲ. ಮನುಷ್ಯ ಮನುಷ್ಯರ ನಡುವಿನ ಸಂಭಂಧಗಳು ಈ ಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ಇಳಿದು ಬಿಡುತ್ತವೆ. ಒಬ್ಬನ ಒಳ್ಳೆಯತನ ಆತನ ದೌರ್ಬಲ್ಯವಾಗಿ ಅತನನ್ನು ಹಿಂಡಿ ಹಿಪ್ಪೆ ಮಾಡಿ ಅವನಿಂದ ಹೊರ ಹಾಕಿಸಲ್ಪಡುತ್ತದೆ. ಸನ್ಮಮನಸ್ಸು ಸದ್ಭಾವನೆ ಸಹೃದಯತೆ ಇದ್ದರೆ ಅದು ಆತ  ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಅನ್ಯಾಯ ಅಪರಾಧವಾಗಿ ಬದಲಾಗುತ್ತದೆ. ಆಸೆ ಆಕಾಂಕ್ಷೆ ಇಲ್ಲದೇ ಯಾವನೋ ಒಬ್ಬ ಪರಿತ್ಯಾಗಿ ಬದುಕುತ್ತಾನೆ ಎಂದಾದರೆ ಅದು ಆತನ ಮೂರ್ಖತನವಾಗುತ್ತದೆ. ಸಮಾಜ ಇರುವುದೇ ಪ್ರತಿಷ್ಠೆಯಲ್ಲಿ, ಅಪರ ಪ್ರತಿಷ್ಠೆ. ಮತ್ತೆ ಎಲ್ಲವನ್ನು ತ್ಯಾಗ ಮನೋಭಾವದಿಂದ ಕಾಣುವ ಸನಾತನ ಧರ್ಮ  ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳು ಈ ಮೂರ್ಖತನಕ್ಕೆ ಅರ್ಥವಾಗುವುದಾರೂ ಹೇಗೆ ಸಾಧ್ಯ? 

        ನಮ್ಮ ಬಯಕೆಗಳು ನಮ್ಮನ್ನು ಮೀರಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತವೆ ಎನೋ ಸತ್ಯ. ಆದರೆ ಅದನ್ನು ಈಡೇರಿಸುವ ನಮ್ಮ ಮನೋಭಾವ ಅದು ಮಾನವೀಯ ಧರ್ಮವನ್ನು ಮೀರಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತದೆ. ಹೇಗಾದರೂ ಗಳಿಸಬೇಕು. ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಘನತೆ ತೀರ್ಮಾನವಾಗುವುದು ಆತನ ಧನಕನಕ ಸಂಪತ್ತಿನಿಂದ. ಅದು ಆತ ಹೇಗೆ ಬೇಕಾದರೂ ಸಂಪಾದಿಸಲಿ. ಒಬ್ಬ ಸರ್ಕಾರಿ ನೌಕರನ ಘನತೆ ಅಳೆಯುವುದು ಆತನ ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರದ ಮಾನದಂಡದಲ್ಲಿ. ಅದು ಸರಕಾರಿ ನೌಕರ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ರಾಜಕಾರಿಣಿಯಾಗಿರಬಹುದು, ಅಥವಾ ಒಬ್ಬ ಸಾಮಾನ್ಯ ಮನುಷ್ಯನಾಗಿರಬಹುದು, ಸದ್ಭಾವನೆ ಸತ್ಕಾರ್ಯಗಳು ಮೌಲ್ಯವಿಲ್ಲದ ವಸ್ತುಗಳಾಗುತ್ತವೆ. ಒಳ್ಳೆಯಗುಣಗಳು ನಿಮ್ಮಲ್ಲಿದ್ದರೆ ಅದು ನಿಮ್ಮ ಸಂಪತ್ತು ಎಂಬ ಭ್ರಮೆಯಲ್ಲಿ ನೀವು ಬದುಕುತ್ತೀರಿ. ಆತ್ಮಾಭಿಮಾನದಿಂದ ಬೀಗುತ್ತೀರಿ. ಆದರೆ ಅದೊಂದು ದೌರ್ಬಲ್ಯ ಎಂದು ನಿಮಗೆ ಅರಿವಿಗೆ ಬರುವಾಗ ನೀವು ರಸಾತಳಕ್ಕೆ ಕುಸಿದು ಬಿದ್ದಾಗಿರುತ್ತದೆ.  ಅದೂ ಮತ್ತೆ ಚೇತರಿಸಲಾಗದಂತಹ ಪತನವಾಗಿರುತ್ತದೆ.