ಮನೆಗೆ ಬಂದಾಗ ತಮ್ಮನ ಮಗಳು ಜ್ವರದಿಂದ ಮಲಗಿದ್ದಳು. ಸಣ್ಣದಾಗಿ ನರಳುತ್ತ ಇದ್ದಳು. ಹಣೆ ಮುಟ್ಟಿ ನೋಡಿದೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಜ್ವರವಿತ್ತು. ಮೂಗಿನಲ್ಲಿ ಸೊರ ಸೊರ ಸದ್ದು. ಇದು ವಾತಾವರಣದ ವೆತ್ಯಾಸದಲ್ಲಿ ಬಂದ ಶೀತ ಜ್ವರ . ಮೆತ್ತಗೆ ಕೇಳಿದೆ ಜ್ವರವಾ? ಅಷ್ಟೆ ಅದಕ್ಕೆ ಒತ್ತು ಕೊಡುವಂತೆ ಹೇಳಿದಳು, ತಲೆ ನೋವು ಮೈಕೈ ನೋವು ಖೆಮ್ಮು...ಹಸಿವಿಲ್ಲ..ಎಲ್ಲ ಶೀತ ಜ್ವರ ಅಕ್ಕ ತಮ್ಮ ಅಣ್ಣತಂಗಿಯರು. ಜ್ವರ ಹೇಗುಂಟು? ಅಂತ ಕೇಳಿದರೆ ಜ್ವರ ಪರಿವಾರ ಸಹಿತ ಕ್ಷೇಮವಾಗಿ ಉಂಟು. ನಾವು ಮಾತ್ರ ಬಳಲಿ ಬೆಂಡಾಗಿ ಹೋಗಿದ್ದೇವೆ.
ಮಗಳ ಜ್ವರ ನೋಡಿ ಮನೆಯವರೆಲ್ಲರೂ ತಲೆಗೊಂದರಂತೆ ಸಲಹೆ ಸೂಚನೆ ಜತೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದಷ್ಟು ಬೈಗುಳ ಎಲ್ಲ ಹಿತೋಪದೇಶ ಮಾಡಿದರು. ಡೋಲೋ ತೆಗೆದುಕೋ? ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ಹೋಗೋಣ. ಹೀಗೆ ತಲೆ ತಿಂದು ತಲೆನೋವು ಕೊಟ್ಟರ ಆಕೆ ಮಾತ್ರ ಸುತರಾಂ ಒಪ್ಪಲಿಲ್ಲ. ದೊಡ್ಡಪ್ಪ ಬರಲಿ ಅಂತ ಮುಸುಕು ಎಳೆದು ಮಲಗಿದವಳು, ನಾನು ಬಂದಾಗ ಕಣ್ಣು ಬಿಟ್ಟು ನೋಡಿದ್ದಳು. ಅವಳ ಹಲವಾರು ಸಮಸ್ಯೆಗಳಿಗೆ ಅವಳು ಬರುವುದು ನನ್ನ ಬಳಿಗೆ. ಮಾನಸಿಕವಾದ ಗೊಂದಲಗಳು, ಹತಾಶೆ ಹೀಗೆ ಒಂದಾದರೆ ಆರೋಗ್ಯ ಸಮಸ್ಯೆ ಬಂದಾಗಲೂ ನನ್ನ ಸಲಹೆ ಸೂಚನೆಗಳು ಆಕೆಗೆ ವೇದ ವಾಕ್ಯ. ಅತೀವ ನೋವು ದುಃಖವಾದಾಗ ನನ್ನಿಂದಲೇ ಅದಕ್ಕೆ ಸಾಂತ್ವಾನ ಪರಿಹಾರ ಬಯಸುತ್ತಾಳೆ. ನಮ್ಮ ನಡುವೆ ಅದೊಂದು ಮಾನಸಿಕ ಭಾವನಾತ್ಮಕ ಸಂಭಂಧ ಬೆಳೆದುಬಿಟ್ಟಿದೆ. ಭಾವನಾತ್ಮಕ ಸಂಗತಿಗಳು ನಡುವೇ ಸೇತುವೆಯಂತೆ ಬಲಿದು ಬಿಟ್ಟರೆ ಅದು ಹಲವು ಸಲ ಶಿಥಿಲವಾದಂತೆ ಕಂಡರೂ ಅದು ಅಂತರಂಗದಲ್ಲಿ ಬಹಳ ಬಲಿಷ್ಠವಾಗಿರುತ್ತವೆ. ಯಾಕೆಂದರೆ ಭಾವನೆಗಳ ಅಸ್ಥಿವಾರವೇ ಅದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ. ಸೇತುವೆಯ ಕಂಬ ಕಂಬಗಳು ಸನ್ನಿವೇಶಗಳಿಂದ ನಿರ್ಮಾಣವಾಗಿರುತ್ತವೆ. ಅದು ಸುಲಭದಲ್ಲಿ ಕುಸಿಯುವುದಿಲ್ಲ.
ಸರಿ, ಆಕೆಗೆ ಯಾವ ಅರೋಗ್ಯ ಸಮಸ್ಯೆಯಾದರೂ ಆಕೆ ಮೊದಲು ಬರುವುದು ನನ್ನ ಬಳಿಗೆ ..ದೊಡ್ಡಪ್ಪಾ ಅಂತ ರಾಗ ಎಳೆಯದೇ ಆಕೆಗೆ ಬಂದ ನೆಂಟರು ಹೋಗುವುದಿಲ್ಲ. ನಾನೂ ಅಷ್ಟೇ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಇದ್ದ ವಸ್ತುಗಳಲ್ಲೇ ಕಷಾಯ ಲೇಹ್ಯ ಅಂತ ನನ್ನ ಜ್ಞಾನದ ಮಿತಿಯೊಳಗೆ ಏನಾದರೂ ಕೊಟ್ಟು ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ಬಹಳಷ್ಟು ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಆಕೆಗೆ ವಾಸಿಯಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಹಾಗಾಗಿ...ದೊಡ್ಡಪ್ಪ ಬರಲಿ ಎಂದು ನಿರಾಳವಾಗಿಬಿಡುತ್ತಾಳೆ. ನಾನು ಹಲವು ಸಲ ಆಕೆಗೆ ಹೇಳಿದ್ದೆ. ಜ್ವರ ಬಂತು ಅಂತ ಗಾಬರಿಯಾಗುವುದು ಬೇಡ. ಒಂದು ದಿನ ಕಾದು ನೋಡಬೇಕು. ಆನಂತರ ಕಡಿಮೆಯಾಗಿಲ್ಲ ಎಂದಾದರೆ ವೈದ್ಯರಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಬೇಕು. ಯಾಕೆಂದರೆ ಶೀತ ಜ್ವರದಂತಹ ಸಾಮಾನ್ಯ ವ್ಯಾಧಿಗೆ ದೇಹವೇ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆ ಕೊಡುತ್ತದೆ. ವ್ಯಾಧಿಗೆ ಪ್ರತಿರೋಧ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ದೇಹವೇ ಉತ್ಪಾದಿಸುತ್ತದೆ. ನಾವು ಅದಕ್ಕೆ ಅವಕಾಶವನ್ನು ಮಾಡಿ ಕೊಡಬೇಕು. ಜ್ವರ ಬಂದ ತಕ್ಷಣ ಮೆಡಿಕಲ್ ಗೆ ಹೋಗುವುದು ಬಹಳ ಅಪಾಯಕಾರಿ, ಅದಲ್ಲ ಎಂದಾದರೆ ಡಾಕ್ಟರಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗುವುದು. ಡಾಕ್ಟರ್ ಒಂದಷ್ಟು ಆಂಟಿ ಬಯಾಟಿಕ್ ಕೊಡಬಹುದು. ಚುಚ್ಚು ಮದ್ದು ಕೊಡಬಹುದು.ಜರಕ್ಕೆ ಒಂದು ಮಾತ್ರೆಯಾದರೆ, ತಲೆನೋವಿಗೆ ಇನ್ನೊಂದು ಖೆಮ್ಮು ಕಫಕ್ಕೆ ಮತ್ತೊಂದು...ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ ಮಾತ್ರೆಗಳು. ಕಡಿಮೆ ಎಂದರೆ ರೂಪಾಯಿ ಒಂದು ಸಾವಿರ ವ್ಯಯ. ಎರಡು ಮೂರು ದಿನ ಆ ಔಷಧಿಯ ಅಡ್ಡ ಪರಿಣಾಮ, ಈ ಬಾರಿ ಮಗಳು ಯಾವುದಕ್ಕೂ ಒಪ್ಪದೇ ನನ್ನನ್ನೆ ಕಾದು ಕುಳಿತಿದ್ದಳು.
ನಾನು ಬಂದವನೇ ಶೀತಜ್ವರ ಎಂದು ಖಾತರಿ ಪಡಿಸಿಕೊಂಡು, ಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ತುಲಸಿ ಗಿಡದಿಂದ ಎರಡು ಮೂರು ಎಲೆಗಳನ್ನು ಕಿತ್ತುಕೊಂಡು ಅಡಿಗೆ ಮನೆಗೆ ಹೋದೆ. ಚಿಕ್ಕ ಪಾತ್ರೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಲೋಟ ನೀರು ಕುದಿಯುವುದಕ್ಕೆ ಇಟ್ಟೆ. ಅದಕ್ಕೆ ಜೀರಿಗೆ ಶುಂಠಿ ಜಜ್ಜಿ ಹಾಕಿದೆ. ನಂತರ,ತುಳಸಿ ಹಾಕಿ ಹತ್ತು ನಿಮಿಷ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಕುದಿಸಿದೆ. ಕಷಾಯ ಸಿದ್ದ ಪಡಿಸಿ ಮಗಳಿಗೆ ಕುಡಿಯುವುದಕ್ಕೆ ಕೊಟ್ಟೆ.
ಅರ್ಧ ತಾಸು ಕಳೆದಿರಬೇಕು. ಮಲಗಿಯೇ ಇದ್ದ ಮಗಳು ಎದ್ದು ಕುಳಿತು ಮಾತನಾಡತೊಡಗಿದಳು. ಜ್ವರ ಬಿಟ್ಟಿತ್ತು. ಮತ್ತೆ ಸ್ವಲ್ಪ ವಿಶ್ರಾಂತಿ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವಂತೆ ಹೇಳಿದೆ. ಮರುದಿನ ಬೆಳಗ್ಗೆ ಒಂದಷ್ಟು ಗೆಲುವಿದ್ದರೂ ಮೈಕೈ ನೋವು ಅಂತ ರಾಗ ಎಳೆದಳು. ಮತ್ತದೆ ಕಷಾಯ ಮಾಡಿ ಖಾಲಿ ಹೊಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಸೇವಿಸುವುದಕ್ಕೆ ಕೊಟ್ಟೆ. ಆದಿನ ವಾಡಿಕೆಯಂತೆ ವಿಶ್ರಾಂತಿ, ಮತ್ತೆ ಕಾಲೇಜ್ ಗೆ ರಜೆ. ಎರಡನೇ ದಿನ ಜ್ವರ ಮೈಕೈ ನೋವು ಎಲ್ಲ ಕಳೆದು ಮಗಳು ಗೆಲುವಾಗಿಬಿಟ್ಟಳು.
ಸಮಸ್ಯೆ ಇಲ್ಲಿಗೇ ಮುಗಿಯಲಿಲ್ಲ. ಕಾಲೇಜ್ ಗೆ ರಜ ಹಾಕಿದ್ದಳು. ರಜೆ ಅರ್ಜಿಯ ಜತೆಗೆ ಡಾಕ್ಟರ್ ಪ್ರಿಸ್ಕೃಪ್ಶನ್ ಖಡ್ಡಾಯ ಬೇಕು ಎಂದು ಹೊಸ ಸಮಸ್ಯೆ ಎದುರಾಯಿತು. ಅದನ್ನು ಹೊಂದಿಸುವುದು ಹೇಗೆ? ಡಾಕ್ಟರ್ ಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗದೇ ಜ್ವರ ಮತ್ತು ಬಳಗವನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ನೋಡಿ ಕಳುಹಿಸಿಯಾಗಿತ್ತು. ನಮ್ಮ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗಳು ಹೇಗಿದೆ ನೋಡಿ, ಕಾಲೇಜ್ ಗೆ ಅರ್ಜಿಯಲ್ಲಿ ಹೆತ್ತವರ ಸಹಿ ಮಾತ್ರ ಸಾಕಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಡಾಕ್ಟರ್ ಚೀಟಿಯೂ ಬೇಕು. ಅದೂ ಸಹ ಅಲೋಪತಿ ಡಾಕ್ಟರ್ ಚೀಟಿ. ರಜ ಒಂದೆರಡು ದಿನ ದೀರ್ಘ ಹೋದರೆ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ಸೇರಿದ ಬಿಡುಗಡೆಯಾದ ಪತ್ರವೂ ಬೇಕು. ಹಾಗಾದರೆ ಮನೆ ಮದ್ದು ಎನ್ನುವುದಕ್ಕೆ ಅವಕಾಶ ಎಲ್ಲಿದೆ? ಯಾವುದೇ ವ್ಯಾಧಿಯಾದರೂ ನಮ್ಮ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ಮನೆಮದ್ದು ಲೇಹ್ಯ ಕಷಾಯ ಇವುಗಳಿಗೆ ಆದ್ಯತೆಯ ಸ್ಥಾನವಿರುತ್ತದೆ. ಇವರ ನಿಯಮದ ಪ್ರಕಾರ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ಹೋಗಲೇ ಬೇಕು. ವೈದ್ಯರನ್ನು ಕಾಣುವುದು ಅನಿವಾರ್ಯವಾಗಿಬಿಡುತ್ತದೆ. ಅದೂ...ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಡಾಕ್ಟರ್ ! ಹಾಗಾದರೆ ನಮ್ಮ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ಆಯುರ್ವೇದಕ್ಕೆ ಎಲ್ಲಿ ಸ್ಥಾನವಿದೆ? ಇನ್ನು ಡಾಕ್ಟರ್ ಬಳಿಗೆ ಹೋಗಿ ಆ ಔಷಧ ತೆಗೆದುಕೊಂಡರೆ ಅದರ ಅಡ್ಡ ಪರಿಣಾಮ ಇದೆಯೋ ಇಲ್ಲವೋ, ದೇಹಕ್ಕೆ ಸಹಜವಾಗಿ ಒದಗುವ ಪ್ರತಿರೋಧ ಶಕ್ತಿ ನಾಶವಾಗುತ್ತದೆ. ಮನುಷ್ಯ ತನ್ನ ಜೀವನ ಶೈಲಿಯಿಂದ ಪ್ರತಿರೋಧ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವುದು ಮಾತ್ರವಲ್ಲ ಸಾಮಾನ್ಯ ಜ್ವರದ ಖಾಯಿಲೆಗೂ ಆಸ್ಪತ್ರೆಹ ಮಾತ್ರೆಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡರೆ ಪ್ರತಿರೋಧ ಶಕ್ತಿಗೆ ಅವಕಾಶವೇ ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿ ಈಗೀಗ ಸಾಮಾನ್ಯ ಜ್ವರ ಶೀತ ಆಗಾಗ ಬರುತ್ತವೆ, ಮಾತ್ರವಲ್ಲ ಅದು ಗಂಭೀರವಾಗಿಬಿಡುತ್ತವೆ. ಇದೊಂದು ರೀತಿಯ ವಿಷ ವರ್ತುಲ ನಮ್ಮ ಸುತ್ತ ಸುತ್ತಿದೆ.
ಮಗಳು ಕೊನೆಯ ತನಕವೂ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ಹೋಗದೆ ಈ ಸಲ ಗುಣ ಪಡಿಸಿಕೊಂಡಳು. ಸುಲಭದಲ್ಲಿ ಬಂದ ಖಾಯಿಲೆ ಯಾವುದೇ ಅಡ್ಡ ಪರಿಣಾಮ ಇಲ್ಲದೆ ವಾಸಿಯಾಯಿತಲ್ಲ ಎಂಬ ಸಂತೋಷದಲ್ಲಿ ಕಾಲೇಜ್ ನಿಯಮ ಏನಿದ್ದರೂ ಅದಕ್ಕೆ ಉತ್ತರಿಸುತ್ತೇನೆ ಎಂಬ ಅವಳ ನಿರ್ಧಾರ ಮತ್ತಷ್ಟು ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿದೆ.
No comments:
Post a Comment